بررسی آیونتو فورزیس اپی نفرین بر پاسخهای عصبی عضلانی در مردان سالم و بیماران مبتلا به میاستنیا گراویس

آیونتوفورز دارو یکی از روشهای درمانی در فیزیوتراپی است که در موارد درمانی گوناگونی کاربرد دارد. کاربرد آیونتوفورزیس داروهای موثر بر پاسخهای عصبی عضلانی می تواند روش مطمئن جهت ارزیابی عملکرد پایانه عصبی عضلانی باشد. بکارگیری انتقال دارو از طریق جریان مستقیم در جهت افزایش و یا کاهش فرایند تحریکی پایانه عصبی عضلانی می تواند مشخص نماید که آیا اساسا دارو می تواند ضمن عبور از لایه های اپیدرم، درم و چربی زیرجلدی با حفظ قابلیت شیمیایی خویش تاثیر قابل اندازه گیری بر پاسخ عصبی عضلانی بگذارد یا خیر. هدف از این پژوهش ارائه روشی در جهت شناخت عملکرد آیونتوفورز در روشهای درمانی و فراهم نمودن روشی جدید جهت ارزیابی پاسخ پیوندگاه عصبی عضلانی در بیماران مبتلا به میاستنیاگراویس است. نتایج نشان داد که آیونتوفورزیس اپی نفرین در مقایسه با یونهای مثبت فعال، اثر فزاینده بر عملکرد فعالیت پمپ سدیم پتاسیم دارد و در افراد سالم سبب افزایش بازده پیوندگاه عصبی عضلانی می شود در حالیکه در بیماران برعکس باعث کاهش پاسخهای عصبی عضلانی می گردد. براین اساس اپی نفرین از طریق آیونتوفورزیس می توان سبب افزایش سرعت مرحله برگشت پذیری پتانسیل عمل عصبی عضلانی شود، بطوریکه در افرادسالم باعث تسهیل تحریک پذیری فیبرهای عضلانی می گردد. در شدت 50 میلی آمپر دقیقه بیشترین اثر ملاحظه می شود. یونهای فعال نظیر سدیم و کلیسم می توانند با تراکم یونی مثبت در ناحیه سبب بروز هایپرپلاریزیشن فیبرهای عضلانی شوند و تحریک پذیری آنان را کاهش دهند.